Guido De Corte († 18/06/2021)

Waar je ook bent ik zou het niet weten,
Niet in tijd of afstand te meten,
Maar ik heb je bij me diep in mij
Daarom ben je steeds dichtbij Hoe koud en kort en onverwacht
valt deze winter, en hoe zacht
als sneeuw die nooit meer water wordt
wanneer het nooit meer later wordt. Als tranen een trap kunnen bouwen
en herinneringen een brug
Dan klommen wij hoog naar de hemel
en nemen wij je gewoon mee terug. Er is een tijd om te lachen
En een tijd om te huilen
Een tijd om te leven
En een tijd om te sterven. Ik blijf nu hier. Jij gaat naar daar
En daar is niet zo ver van hier.
We spreken af, ik weet niet waar
En daar ontmoeten wij elkaar.