Guido Tack († 29/04/2019)

Veel mooie herinneringen
verzachten ons verdriet.
Voorgoed uit ons midden,
voor altijd in ons hart. Afscheid nemen is met zachte
handen dicht doen wat voorbij is
en verpakken in de goede
gedachten ter herinnering. Er is een tijd om te lachen
En een tijd om te huilen
Een tijd om te leven
En een tijd om te sterven. Waar je ook bent ik zou het niet weten,
Niet in tijd of afstand te meten,
Maar ik heb je bij me diep in mij
Daarom ben je steeds dichtbij Als tranen een trap kunnen bouwen
en herinneringen een brug
Dan klommen wij hoog naar de hemel
en nemen wij je gewoon mee terug.